Rond 12:00 vanmorgen kwam het lang verwachte telefoontje van het opnamebureau. M mag dinsdagavond 2 november rond 21:00 uur zich melden bij het tweestedenziekenhuis. De volgende ochtend zal ze dan als eerste haar operatie ondergaan, exact op de verjaardag van haar moeder en 3 dagen voordat we 23 jaar getrouwd zijn.
Vanaf woensdag begint de vloeibare periode van Modifast tot aan de operatie. Dit is niet om te lijnen maar om haar lever te ontgiften. De periode van onzekerheid is voor M vervangen door het toeleven naar de operatie.
De afgelopen twee weken was eigenlijk de FINAL COUNTDOWN al begonnen.
Zo had M al afscheid genomen van:
ibuprofen
gegrilde Spare ribs van “de Afslag”
milkshake van de MAC
preischotel
worstenbrood van “van Iersel”
friet
appeltaart van mijn schoonmoeder
eigen MonChou taart
ijscoup van de ijsspecialist
vanavond kookte v/d Valk en morgen
een heerlijke zuurkool schotel.
Ik hoor iedereen die dit leest al denken. Zo die zal zeker een aantal kilo’s aangekomen zijn. Het vreemde van alles is dat ze sinds 1 september geleidelijk aan 2 kilo is afgevallen, waarvoor ze geen verklaring heeft. Maar stress en onzekerheid over operatie en andere zenuwslopende zaken in het gezin verklaren volgens mij al veel.
Iets lugubers heeft het afscheidnemen van eten wel. Het geeft mij soms het gevoel als of ze afscheid aan het nemen is van haar huidige manier van leven. M zelf verklaart het afscheidnemen omdat ze op dit moment niet weet wat voor eten haar darmen na de operatie nog kunnen verwerken. Handig hoor die informatie blaadjes, fora en televisie documantaire.
Het is nu half één (‘s nachts) en toch wil ik dit nog even opnemen in mijn blog.
Afgelopen donderdag stond ik rond 14:30 eindelijk bij het opname bureau.
Vanwege de stakingen verwachte ik dat het niet druk zou zijn, maar het bureau lag vol met aanvragen. Nadat ik had uitgelegd waarom ik kwam, pakte ze de map voor dr. Maring en begon te bladeren. Na drie bladzijden stopte ze en keek me triomfantelijk aan en zei “Uw vrouw staat 1ste op de wachtlijst.”
Loading...
Dit betekend dat alle personen van operaties die de komende twee weken geplant staan uit deze map waren verdwenen. Na het inzien van de planning kon ze mij vertellen dat over 3 weken operaties gepland stonden die niet bagiatisch gerelateerd waren. DUS over twee weken zal M. een oproep krijgen en mag ze beginnen met haar Modifast dieet. (1ste week van November)
Toen ik M dit via mijn mobiel vertelde was haar reactie: “Eerst zien en dan pas geloven.” Want er zijn zoveel factoren die roet in het eten kunnen gooien.
Ik merk nu wel dat M. steeds meer moeite heeft met de naderende operatie.
Zo nu en dan neemt ze bewust afscheid van een bepaald gerecht, zoals biefstuk met Pepersaus.
Dit weekend zijn we ook nog even naar de camping geweest en daar hebben we ook wat dingen gedaan waarbij ze zei: “Dat was dan de laatste keer.” Omdat ik zelf regelmatig neerslachtig ben geweest merk ik dit ook bij haar op. Zo kon ze zaterdag genieten van het goede weer, maar zondag was ze weer bedrukt om niets.
Zo vindt ze het nu ook niet nodig dat kennissen haar komen opzoeken als ze in het ziekenhuis ligt. Het was ook maar niks dat M2 aan de buren verteld had dat ze in de eerste week van November geopereerd zou worden. Laten we hopen dat ik over 4 weken kan zeggen dat de operatie uitgevoerd is en we samen aan een plezierige toekomst voor M kunnen werken.
PS.
Als de operatie het enige probleem zou zijn waarmee ons gezin te kampen had was het nog te overzien. Helaas zijn er nog meer zaken die zwaar drukken op de rust in ons gezin, wat het voor M des te zwaarder maakt. We hadden dit weekend ook de caravan kunnen afsluiten maar dit heb ik bewust niet gedaan. Ik hoop in de week van de herfstvakantie (waarschijnlijk de eerste week van haar dieet) nog een dag naar de camping te gaan om alle leidingen en wat andere zaken goed af te sluiten voor de winter. Hierdoor heeft ze ook nog één dag om even totaal iets anders te doen. Wordt vervolgt.
