T-22,0: Daar gaat ie weer.
01-02-2011
Blog moeheid.
Zoals je al kunt zien is het bijna 2 maanden geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Dat is het probleem met mij en blogs. Als het idee ontstaat en er is van alles te toen hou ik het regelmatig bij. Maar zijn er zoveel dingen die ik op me neem, dan schiet zo’n blog er als eerste erbij in.
Samenvatting afgelopen maanden.
M bleek dus nog steeds een blaas ontsteking te hebben maar die is ondertussen wel verholpen. Het wondvocht bleef een probleem waardoor we tot morgen vroeg twee keer per dag de inwendige holtes verzorgen.
6 december zijn we nog een keer bij dr. Ibeling geweest en vond ze het raadzaam te blijven spoelen tot de wond dicht was.
23 december zijn we bij dr. Maring geweest en die vond de gehele situatie vreemd. Wondvocht ophopingen die ruim 3 weken na de operatie ontstaan had hij nog niet eerder meegemaakt. Wel gaf hij aan dat er nog maximaal 2 maanden werd aangekeken of de wond op deze manier sloot. Anders zou er worden ingegrepen door middel het openen van de wond en dit van binnen uit weer te laten sluiten.
Zo zijn we dan ook het jaar 2011 in gegaan. De wond werd kleiner en er waren geen ophopingen.
In de week voor de verjaardag van M2 kwamen er weer een verharde schijf ter hoogte van de eerste vocht ophoping in het lichaam van M. Hiervan had ze wel last als ze aan tafel zat, maar ze ging gewoon door. Tijdens die week nam de hoeveelheid vocht, dat uit de wond kwam, weer toe. Aangezien we de maandag daarop weer bij dr Maring een afspraak hadden werden er geen stappen ondernomen.
Mijn grootste schrikmoment tot nu toe.
Op de avond dat M2 haar verjaardag vierde voor haar vrienden gingen we rond 19:00 de wond verzorgen. Bij het verwijderen van de anti bacteriële gaas kwam er een vloedgolf van ongeveer één liter vocht uit haar wond. Wat ik te zien kreeg was te vergelijken met een straal dat uit de mond van een kind komt, als deze plotseling moet overgeven. Niet te beschrijven wat er dan in je omgaat. Wij, nuchter geworden door alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt, hebben de verzorging toen voortgezet zoals we dat altijd deden. Omdat de wond bijna gesloten was waren we ondertussen al wel gestopt om de katheter voor het spoelen te gebruiken. Vanaf dat moment werd die wel weer gebruikt en ipv slechts 3 cm in de wond te kunnen hield ik nu nog geen cm over. De dagen daarna kwam er nog steeds vocht uit haar wond, maar in beperkte maten.
Maandag 24 januari gingen we naar dr. Maring op zijn spreekuur in Waalwijk. Nu hoorde hij ons aan en ging een katheter halen om zelf te kunnen bepalen hoe diep de wond nu was. Toen hij de absorberende laag verwijderde kwam er vanzelf geel vocht uit de wond en stopte hij meteen. Hij stelde voor zo snel mogelijk te opereren om zodoende de wond droog te krijgen.
Hiervoor zou hij wat zaken regelen en ging ie weg.
Nu dit was de eerste keer dat dr. Maring mij tegen viel.
Er kwam een zuster in opleiding om de wond weer af te sluiten. Deze gaf aan dat we naar de balie moesten gaan voor het formulier om een opname te regelen. Dr. Maring kwam dus niet terug. Maar daarom vroegen wij dus wel, want we zaten vol met vragen. Iet wat verbaast kwam ie toen terug. Hij gaf aan wat er ging gebeuren, dat M binnen 3 weken geholpen zou moeten worden. De tijd van ziekenhuisopnamen was vooraf niet in te schatten laat staan de verwachting hoe lang dit proces ging duren.
Ook nu weer ging hij, nadat nu wel al onze vragen beantwoord, weer direct naar zijn kantoor. Een opmerking zoals “tot kijk” of “Hou nog even vol” kon er niet af.
Morgen
Morgen mag M om 11:15 zich opnieuw melden bij het ziekenhuis. Dan wordt ze opgenomen voor een eenvoudige ingreep.
Naast haar huidige wond wordt een opening van ongeveer 10 cm gemaakt. Hiermee willen ze alle bestaande holtes, ontstaan door wondvocht, kunnen behandelen tegen bacteriën. Deze behandeling gaat in de vorm van crème en wordt zo lang herhaald totdat alle holtes bacteriën vrij zijn. Daarna gaat er een spons in de wond, op de wond een folie geplaatst en in die folie ter hoogte van de spons worden gaatjes gemaakt. Hierop wordt dan een vacuümpompje aangesloten die het overtollige vocht afzuigt en in een containertje pompt. Over deze pomp komt dan weer een folie die luchtdicht gemaakt wordt. De spons en de folie moet één keer per 2 dagen vervangen worden. Deze behandeling wordt natuurlijk vaker gebruikt en heet Vacuum Assisted Closure (VAC).
Als het gehele systeem goed werkt mag M naar huis en zal de thuiszorg de vervanging regelen.
Ik denk maar weer aan mijn grootmoeder “Het komt zoals ….” anders is dit niet meer te volgen.
