Tag Archief 'gastric bypass'

U bekijkt nu de archief van:
De weg naar Maatschappelijke acceptatie .

De bekende veer die M. kan blazen.

07-11-2010

Dan toch eindelijk goed geslapen en werd ze eindelijk verlost van alle kabels.
M. was maar meteen gaan douchen, haar haar geföhnd, de wenkbrauwen geëpileerd, overtollige haren verwijderd met een mesje en zich opgemaakt. Wie doet mevrouw wat dacht ik. ‘s ochtends al een beschuitje met (een half) ei op. Maar eerst gewacht tot haar thee lauw was, want dat mag nu niet meer na het eten.
Voor dat we ‘s middags op bezoek kwamen was ze al wat gaan lopen en had om de hoek een COMPUTER gevonden die voor de patiënten was. Je kon daarop slechts 5 minuten surfen want daarna viel de webbrowser uit. Dit bleek genoeg om het forum en haar hyves te bekijken.
Ze vond de houten stoel die er was wel erg hard waardoor ze toch niet langer dan 5 minuten kon volhouden.
Haar eigen eerste reactie op het forum:

Hallo allemaal.

ik lig op dit moment nog in het ziekenhuis. In plaats van een kijkoperatie is het een flinke wond geworden, maar verder gaat het sinds gisteren prima. Na 3 dagen aan de maaghevel, pijnstillers, beenpompen, infusen etc heb ik nu weer de vrijheid en kan rustig aan weer een beetje mezelf redden.
De eerste 2 dagen heb ik niets gehad, alleen wat likken aan een sponslolly. Daarna mocht ik een dag wat water drinken, en rustig aan ook wat bouillon en thee. Heb gisterenmiddag al een beschuitje met smeerkaas gegeten en gisteravond al gemalen eten. Dat was erg lekker na 3 weken geen vast eten en ik moest erg opletten niet te veel te eten, maar tot nu toe gaat het goed. Dat is het voordeel van het tweestedenziekenhuis, die beschouwen het hier als een normale maagdarmoperatie en dan hoef je ook geen 3 weken vloeibaar. (lekkerrrrr)

volgend verslagje volgt weer zodra ik thuis ben.

De korte versie op hyves:

ik ben nog in het ziekenhuis, maar het gaat al redelijk. Kan al vast (gemalen) eten alleen het lopen gaat nog moeilijk vanwege de grote wond@ziekenhuis.

Tijdens het middagbezoek sprak ze volop met iedereen, iets teveel vond ik maar het ging ook zo goed.
Vanavond was het behoorlijk minder. Ze had wat verhoging 38,5 en ook weer last van haar blaas. Daarom had ze alvast in overleg geregeld dat haar urine onderzocht werd. Tevens heeft ze voor vannacht al een tabletje geregeld.
Tussen beide bezoeken in had ze aangegeven dat ze waarschijnlijk maandag naar huis zou komen. Vanavond was ze daar niet meer zo zeker van.
Mijn verwachting is eerder dinsdag/woensdag maar we zullen morgen wel zien.

Eerst zien en dan pas geloven

11-10-2010

Het is nu half één (‘s nachts) en toch wil ik dit nog even opnemen in mijn blog.
Afgelopen donderdag stond ik rond 14:30 eindelijk bij het opname bureau.
Vanwege de stakingen verwachte ik dat het niet druk zou zijn, maar het bureau lag vol met aanvragen.  Nadat ik had uitgelegd waarom ik kwam, pakte ze de map voor dr. Maring en begon te bladeren. Na drie bladzijden stopte ze en keek me triomfantelijk aan en zei “Uw vrouw staat 1ste op de wachtlijst.”
 

Loading...

Dit betekend dat alle personen van operaties die de komende twee weken geplant staan uit deze map waren verdwenen. Na het inzien van de planning kon ze mij vertellen dat over 3 weken operaties gepland stonden die niet bagiatisch gerelateerd waren.  DUS over twee weken zal M. een oproep krijgen en mag ze beginnen met haar Modifast dieet. (1ste week van November)
Toen ik M dit via mijn mobiel vertelde was haar reactie: “Eerst zien en dan pas geloven.” Want er zijn zoveel factoren die roet in het eten kunnen gooien.
Ik merk nu wel dat M. steeds meer moeite heeft met de naderende operatie.
Zo nu en dan neemt ze bewust afscheid van een bepaald gerecht, zoals biefstuk met Pepersaus.
Dit weekend zijn we ook nog even naar de camping geweest en daar hebben we ook wat dingen gedaan waarbij ze zei:  “Dat was dan de laatste keer.” Omdat ik zelf regelmatig neerslachtig ben geweest merk ik dit ook bij haar op. Zo kon ze zaterdag genieten van het goede weer, maar zondag was ze weer bedrukt om niets.
Zo vindt ze het nu ook niet nodig dat kennissen haar komen opzoeken als ze in het ziekenhuis ligt. Het was ook maar niks dat M2 aan de buren verteld had dat ze in de eerste week van November geopereerd zou worden. Laten we hopen dat ik over 4 weken kan zeggen dat de operatie uitgevoerd is en we samen aan een plezierige toekomst voor M kunnen werken.

PS.
Als de operatie het enige probleem zou zijn waarmee ons gezin te kampen had was het nog te overzien. Helaas zijn er nog meer zaken die zwaar drukken op de rust in ons gezin, wat het voor M des te zwaarder maakt. We hadden dit weekend ook de caravan kunnen afsluiten maar dit heb ik bewust niet gedaan. Ik hoop in de week van de herfstvakantie (waarschijnlijk de eerste week van haar dieet) nog een dag naar de camping te gaan om alle leidingen en wat andere zaken goed af te sluiten voor de winter. Hierdoor heeft ze ook nog één dag om even totaal iets anders te doen. Wordt vervolgt.

Volgende »