T-22,0: Daar gaat ie weer.

01-02-2011

Blog moeheid.

Zoals je al kunt zien is het bijna 2 maanden geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt.  Dat is het probleem met mij en blogs. Als het idee ontstaat en er is van alles te toen hou ik het regelmatig bij. Maar zijn er zoveel dingen die ik op me neem, dan schiet zo’n blog er als eerste erbij in.

Samenvatting afgelopen maanden.

M bleek dus nog steeds een blaas ontsteking te hebben maar die is ondertussen wel verholpen. Het wondvocht bleef een probleem waardoor we tot morgen vroeg twee keer per dag de inwendige holtes verzorgen.

6 december zijn we nog een keer bij dr. Ibeling geweest en vond ze het raadzaam te blijven spoelen tot de wond dicht was.

23 december zijn we bij dr. Maring geweest en die vond de gehele situatie vreemd. Wondvocht ophopingen die ruim 3 weken na de operatie ontstaan had hij nog niet eerder meegemaakt. Wel gaf hij aan dat er nog maximaal 2 maanden werd aangekeken of de wond op deze manier sloot. Anders zou er worden ingegrepen door middel het openen van de wond en dit van binnen uit weer te laten sluiten.

Zo zijn we dan ook het jaar 2011 in gegaan. De wond werd kleiner en er waren geen ophopingen.
In de week voor de verjaardag van M2 kwamen er weer een verharde schijf ter hoogte van de eerste vocht ophoping in het lichaam van M. Hiervan had ze wel last als ze aan tafel zat, maar ze ging gewoon door. Tijdens die week nam de hoeveelheid vocht, dat uit de wond kwam, weer toe. Aangezien we de maandag daarop weer bij dr Maring een afspraak hadden werden er geen stappen ondernomen.

Mijn grootste schrikmoment tot nu toe.

Op de avond dat M2 haar verjaardag vierde voor haar vrienden gingen we rond 19:00 de wond verzorgen.  Bij het verwijderen van de anti bacteriële gaas kwam er een vloedgolf van ongeveer één liter vocht uit haar wond. Wat ik te zien kreeg was te vergelijken met een straal dat uit de mond van een kind komt, als deze plotseling moet overgeven. Niet te beschrijven wat er dan in je omgaat. Wij, nuchter geworden door alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt, hebben de verzorging toen voortgezet zoals we dat altijd deden.  Omdat de wond bijna gesloten was waren we ondertussen al wel gestopt om de katheter voor het spoelen te gebruiken. Vanaf dat moment werd die wel weer gebruikt en ipv slechts 3 cm in de wond te kunnen hield ik nu nog geen cm over. De dagen daarna kwam er nog steeds vocht uit haar wond, maar in beperkte maten.

Maandag 24 januari gingen we naar dr. Maring op zijn spreekuur in Waalwijk. Nu hoorde hij ons aan en ging een katheter halen om zelf te kunnen bepalen hoe diep de wond nu was.  Toen hij de absorberende laag verwijderde kwam er vanzelf geel vocht uit de wond en stopte hij meteen. Hij stelde voor zo snel mogelijk te opereren om zodoende de wond droog te krijgen.
Hiervoor zou hij wat zaken regelen en ging ie weg.

Nu dit was de eerste keer dat dr. Maring mij tegen viel.
Er kwam een zuster in opleiding om de wond weer af te sluiten. Deze gaf aan dat we naar de balie moesten gaan voor het formulier om een opname te regelen. Dr. Maring kwam dus niet terug. Maar daarom vroegen wij dus wel, want we zaten vol met vragen.  Iet wat verbaast kwam ie toen terug. Hij gaf aan wat er ging gebeuren, dat M binnen 3 weken geholpen zou moeten worden. De tijd van ziekenhuisopnamen was vooraf niet in te schatten laat staan de verwachting hoe lang dit proces ging duren.
Ook nu weer ging hij, nadat nu wel al onze vragen beantwoord, weer direct naar zijn kantoor. Een opmerking zoals “tot kijk” of “Hou nog even vol” kon er niet af.

Morgen

Morgen mag M om 11:15 zich opnieuw melden bij het ziekenhuis. Dan wordt ze opgenomen voor een eenvoudige ingreep.

Naast haar huidige wond wordt een opening van ongeveer 10 cm gemaakt. Hiermee willen ze alle bestaande holtes, ontstaan door wondvocht, kunnen behandelen tegen bacteriën. Deze behandeling gaat in de vorm van crème en wordt  zo lang herhaald totdat alle holtes bacteriën vrij zijn. Daarna gaat er een spons in de wond, op de wond een folie geplaatst en in die folie ter hoogte van de spons worden gaatjes gemaakt. Hierop wordt dan een vacuümpompje aangesloten die het overtollige vocht afzuigt en in een containertje pompt. Over deze pomp komt dan weer een folie die luchtdicht gemaakt wordt.  De spons en de folie moet één keer per 2 dagen vervangen worden. Deze behandeling wordt natuurlijk vaker gebruikt en heet Vacuum Assisted Closure (VAC).
Als het gehele systeem goed werkt mag M naar huis en zal de thuiszorg de vervanging regelen.

Ik denk maar weer aan mijn grootmoeder “Het komt zoals ….” anders is dit niet meer te volgen.

T-12,5: Het komt zoals het komt, daar doe je niets aan.

05-12-2010

Vorige week zondag zijn we alsnog naar de EHBO gegaan, want de pijn nam niet af. De dienstdoende assistent bekeek en voelde aan de plekken. Ze stelde ons gerust dat het bindweefsel was, want ze voelde alleen verhard weefsel. Toch liet ze bloed afnemen omdat M. koorts bleek te hebben (38,5) en we toch de volgende dag een afspraak hadden staan bij mw. Ibelings, zodat er ook vergelijkingswaarden zouden zijn.

De afspraak bij dr. Ibelings verliep heel soepel. In niets leek dit op dat van die van dr. Kranendonk. Toen we werden binnen geroepen opende de verpleegkundige de afdichting maar deed dit meteen weer dicht met de opmerking: “dit moet de dokter zelf maar doen.”  Toen deze binnen kwam ging ze meteen aan de slag. De wond werd verschoond en ze plaatste een bacterieel ontsmettend gaasje in de wond. We kregen de opdracht dit voorlopig zelf op deze manier te verzorgen waardoor de wond openblijft en het vocht kon weglopen. Voor de pijn mocht ze Zaldiar gaan gebruiken. M. had dit zelf voorgesteld omdat na mijn elleboogzenuw operatie er nog ongeveer 3 verpakkingen in de kast stonden. We kregen voor een verzorging de spullen mee en bij de leverancier van het ziekenhuis werd een bestelling geplaatst die binnen 24 uur geleverd zou worden. De volgende dag was er tot 16:00 uur geen koerier komen opdagen. Telefonisch kreeg ik noch iemand van  de poli chirurgie aan de lijn. Toen ik uiteindelijk een verpleegkundige kreeg, vertelde deze mij dat op die maandag om 14:15 de bestelling was gefaxt en met Bosman de overeenkomst was dat zij altijd binnen 24 uur leverde. Vervolgens kreeg ik het telefoonnummer van Bosman met het verzoek deze maar zelf te bellen waar de bestelling bleef. Toch de omgekeerde wereld waar je als patiënt zelf achter je medicatie aan moet. Bij deze organisatie kreeg ik na 3 personen eindelijk iemand die een spoed levering wilde opstellen. Ook hij bleef volhouden dat de bestelling in zijn systeem pas om 17:15 uur was aangekomen, waardoor de levering toch echt pas woensdag zou aankomen. Hij liet zich wel ontvallen dat het de vorige dag extreem druk was en hij het verstandig had gevonden als op de bestelling spoed was gebruikt. Die avonds begon mijn praktijkervaring als wondverzorger. Het is geen pretje om een gaasje van 15×20 cm met een pincet in je vrouw te stoppen. Maar nood breekt wet en uiteindelijk was de klus in 3 minuten geklaard. Om 19:30 kwam de spoedbestelling gelukkig binnen en op woensdag kwam met de TNT de originele bestelling. (Gelukkig geen stakingsdag)

Ondanks de afspraak, een keer per dag het gaasje te vervangen, zijn we deze week zelf overgestapt naar twee keer per dag de wond volledig te verzorgen. Bij elke wisseling zit er een behoorlijke hoeveelheid vocht in het absorptie gaas en wanneer het wondgaasje er uit gehaald werd hangt daar ook weefsel aan. Vanmorgen was het voor het eerst dat de hoeveelheid vocht teveel was voor het absorptie gaas. Wat het gewicht betreft nam ze in het begin van deze week ongeveer een pond per dag af. De laatste twee dagen is daar weer een kilo van teniet gedaan.

Gelukkig dat we morgen een afspraak hebben bij de chirurg want naar mijn gevoel zou de hoeveelheid vocht moeten afnemen en het gewichtsverlies moeten toenemen. Toen mijn oma 91 was zei ze eens tegen mij, toen ik lichamelijke problemen had: “Jonge neem van mij nu maar aan: Het komt zoals het komt, daar doe jij toch niets aan.” Dat hou ik me nu ook maar voor, maar het wordt steeds moeilijker.

Morgen krijgen we ook de uitslag van de kweek van M. haar urine. Deze is door onze huisarts, voor het vaststellen welke bacteriële infectie ze heeft, voor onderzoek ingezonden naar het ziekenhuis. Want na twee penicilline kuren (tegen blaasontsteking) zitten er nog steeds veel bacteriën in haar urine.

« Vorige - Volgende »