T – 8,5 KG.
14-11-2010
Sinds het laatste bezoek (op 1 september) bij dokter Sporen is M. al 8,5 Kg afgevallen. Vanaf de dag dat ze terug is uit het ziekenhuis valt ze ~ 0,5 kg per dag af. Haar grootste angst vooraf, dat zij waarschijnlijk één van de personen zou zijn die niets of nauwelijks iets zou afvallen, is hierbij afgedaan. Maar nu heeft ze haar volgend negatieve uitspraak klaar: “Als ik niet onder de 85 kg kom, vind ik de operatie niet geslaagd.”
M. zegt vaak dat haar operatie weinigen bezighoudt. Ondanks alle reacties op hyves , wls forum, deze blog, bezoeken en de kaarten blijft ze dat denken. Ik zelf vind alle reactie’s een steun in de rug.
Sinds M. thuis is zoekt ze , qua gerechten die ze eet, naar mijn gevoel telkens weer het uiterste op. Haar motto is “Ik moet het proberen anders weet ik niet of ik er tegen kan.”. Zo heeft ze de afgelopen dagen dezelfde hoofdmaaltijd gegeten als het gezin. Dus ze heeft al boerenkoolstamp met karbonade, brood met kipkluifjes, friet met frikandel en vandaag macaronie met gehakt saus (pittig) op. Ja, niet de hoeveelheden zoals je die bij deze woorden denkt maar toch. Het positieve van dit alles was dat haar maag en darmen hierna niet opspeelden en ze ook afviel. Tussendoor probeert ze alles uit waarbij ze wonderbaarlijk geen last ondervindt.
Vandaag heeft ze wel haar eerste dumping gehad. Ze viel volledig in slaap zonder wakker te worden bij luide geluiden, iets wat ze anders wel doet. Na ongeveer een half uur was dit voorbij. De oorzaak was het ontbijt, een kwart pistoletje met zacht gekookt ei en een kwart met smeerkaas.
Morgen mag ze om 12:00 uur naar dokter Maring in Waalwijk. Ze heeft al een aantal vragen opgeschreven omdat ze bij het verlaten van het ziekenhuis niets of nauwelijks instructies kreeg over wat wel en wat zeker niet te doen. Ik ben zelf benieuwd wat ze eigenlijk niet mag. Vandaag heb ik haar wond voor het eerst echt gezien en dat viel tegen. Een snee van 30 cm met om de 2 cm een soort ijzer krammetje. Als het goed is gaan die er morgen uit.
In de periode dat ze thuis is, is mij slechts 1 ding zwaar tegengevallen.
DE KINDEREN.
Zoveel ze deden in de 5 dagen dat M. in het ziekenhuis lag zo weinig doen ze nu. Je moet overal om vragen en dan krijg je regelmatig te horen van “Ja, dat kan Pa toch ook en die is de hele dag thuis”.
En dan zul je net zien dat de 2 webshops van M. (gbashop.eu en Milieusticker.eu ) inneens meer in trek zijn. M. wil steeds zelf de zaakjes achter haar laptop regelen. De afgelopen 6 dagen leverde dat tot twee keer toe, aan het eind van de dag, pijn naast haar wond op. Ze gaat aan de huistafel zitten en maakt niet gebruik van het tafeltje dat ze bij de bank kan voorschuiven. Vandaag deed ze dat voor het eerst wel.
Afgelopen week had ik gelukkig de tijd om M. tot rust te manen. Komende week ga ik weer werken en ben ik bang dat ze dan te veel gaat doen. Ik hoop dat ze zich hierdoor niet in de lappenmand gaat werken. Maar ik zeg dit toch tegen dovenmans oren.
